Zo vader, zo dochter.
Precies een jaar geleden besloot ik mijn baan als leerkracht op te zeggen. Om ruimte voelen en tijd te nemen voor wat zou kunnen ontstaan.
Precies een jaar geleden zat ik naast mijn vader op de bank:
"Pap, denk je dat ik dat urnenmaken ook zou kunnen?"
"Maar natuurlijk!"
"Dan wil ik bij je in de leer."
"... Nou meid, wat prachtig!"
Zo begon het avontuur en wat ben ik aan het genieten!
Van alles wat bij het urnenmaken komt kijken, maar vooral van het intense contact dat ik hierdoor met mijn vader heb. Zo waardevol!
Terug naar Home